Ukształtowany w latach 1956—1958 system gospodarowania miał znacznie mniej scentralizowany charakter niż system poprzedni. Główna jego modyfikacja polegała na ograniczeniu bezpośrednich dyrektyw i na wzroście samodzielności przedsiębiorstw. Niemniej zakres działania parametrów ekonomicznych, tj. cen, stopy procentowej, ceł i in., był nadal ograniczony, chociaż w porównaniu z latami 1950—1955 (kiedy to zostały one zupełnie wyeliminowane) — był już dość pokaźny. Był to więc dopiero początek reformy gospodarczej, której nawet pierwszy etap nie został jeszcze zakończony (nie dokonano reformy cen środków produkcji, nie zrealizowano także innych zadań, na które wskazywała Rada Ekonomiczna). I choć początki tej reformy były więcej niż zachęcające, co potwierdzały wyniki ekonomiczne, koniec roku 1958 stał się faktycznie końcem tych początków. Potwierdził to rok 1959, kiedy to dalsze postępy w kształtowaniu „nowego modelu” gospodarowania zostały zastopowane; nastąpiło zawieszenie dalszego wprowadzania ich w życie. Wkrótce też okazało się, że z początkiem 1960 r. nastąpiło przejście do ugruntowywania dyrektywnego systemu. I jak wykazała praktyka dekady lat sześćdziesiątych, już żadne zmiany o jakościowym charakterze nie były wprowadzane do systemu gospodarowania.
↧